ای گل من!آنچنان با تو در آمیخته ام که صدای نفس پاک تو را...

با همه فاصله ها در دل همهمه ی مردم شهر میتوانم فهمید...

آنچنان با تو درآمیخته ام که به تاریکی ها سایه ات را در شب می شناسم...

ای عشق بیشتر با من باش...باتو بودن خوب است...با تو بودن یعنی شامها شعر و غزل...

بیشتر با من باش لحظه ها درگذرند...چشم بر هم بزنیم روزها میگذرد...

میروی در پی خوشبختی خویش و پس از رفتن تو لب من مرثیه ها میخواند...

قلمم میمیرد و ققط هر چه که بوده است میان من و تو در دل دفتر من میماند...

بیشتر با من باش...چه کسی میداند؟؟؟شاید این شام آخر باشد...

نوشته شده در سه شنبه 90/11/4 ساعت 11:13 عصر توسط ثنااکبرزاده| نظرات ()