می نویسم از تو...

از تو ای شادترین نغمه ی عشق...تو که سبزترین منظره ای...

تو که سرشارترین عاطفه را نزد تو پیدا کردم...و تو که سنگ صبورم هستی...

در تمام لحظاتی که خدا شاهد غصه و اندوهم بود به تو می اندیشیدم...

به تو می بالم و از تو می گیرم هر چه انگیزه درونم دارم...

روزها میگذرد عشق ما رو به خدایی شدن است...

رو به برتر شدن از هر حسی که در این عالم خاکی پیداست...

دوستت میدارم از همین نقطه ی خاکی تا عرش...

دوستت میدارم...

نوشته شده در چهارشنبه 90/11/5 ساعت 1:2 صبح توسط ثنااکبرزاده| نظرات ()