از من مرنج...اگر روی صندلی های خط واحد شعر می نویسم...

بر من خرده مگیر اگر ایستگاه ها را عوضی پیاده میشوم...

سراغم را از کبوترها نگیر...

اگر چه روزی برایشان دانه پاشیده باشم...

وقت کردی برایم پیامکی بفرست 

و فکر کن به پرنده ایی که روزی میخواست...

آغوشش آشیانه ات باشد...

نوشته شده در چهارشنبه 90/11/5 ساعت 10:46 صبح توسط ثنااکبرزاده| نظرات ()