سکوت نازک قلبم
نمی خواهم بگویم خسته ام...خسته ام از اینکه هربار خواستم و نبودی دلتنگ بودم و بیقرار
شاید اگر اینچنین نبود من نیز نبودم ولی میخواهم بگویم اگر روزی محرم بغض های ناگفته ات نبودم مرا ببخش
کوتاهی کردم میدانم گاهی دور میشدم که تورا همین نزدیکی ها بیابم
همین جا کنار همین خاطره ها که به خیال مهربان تو دلخوش است
در سکوت شب تنها به تو می اندیشم و با خود فکر میکنم چرا باید شبهای من از لبخند تو دور باشد
چه می شد اگر دستهای سرد مرا در دستهای گرم خود بگیری تا سردی وجودم را احساس نکنم
و آرام لبانت را روی لبهایم بگذاری و نگاهت را در چشمانم بدوزی تا مست نشوم
آنوقت است که تو را تا حد پروردگار پرستش خواهم کرد
فراتر از آنی که فراموشت کنم
